Ellen Burstyn zgodziła się na rolę pod warunkiem, że nie będzie musiała powiedzieć "Wierzę w szatana!". Tak też się stało.
Rola Regan MacNeil była oferowana Anissie Jones, Eve Plumb i Danie Plato. Również Denise Nickerson była brana pod uwagę, jednak jej matka po przeczytaniu scenariusza nie zgodziła się, by zagrała w tym filmie. O możliwość wcielenia się w postać ubiegały się Brooke Shields i Jamie Lee Curtis, a także April Winchell, która musiała zrezygnować z powodu konieczności poddania się leczeniu szpitalnemu.
Przy obsadzaniu roli Chris MacNeil brano pod uwagę Jane Fondę, Shirley MacLaine, Anne Bancroft i Audrey Hepburn. Ta ostatnia postawiła warunek: film miał być kręcony w Rzymie. Również Geraldine Page ubiegała się o nią. Ostatecznie jednak rolę otrzymała Ellen Burstyn.
Marlon Brando ubiegał się o rolę ojca Merrina (reżyser William Friedkin był temu przeciwny), w którą ostatecznie wcielił się Max von Sydow.
Geraldine Page była brana pod uwagę w obsadzaniu roli matki Regan.
O rolę ojca Karrasa ubiegał się Jack Nicholson oraz Al Pacino.
Aktorka Vasiliki Maliaros przed rolą w "Egzorcyście" nigdy nie miała do czynienia z aktorstwem. William Friedkin odkrył ją w greckiej restauracji. Rolę powierzył jej dlatego, gdyż jak sam mówił, była ona podobna do jego własnej matki.
Pamelyn Ferdin, weteranka filmów science-fiction, była jedną z kandydatek do roli Regan, jednak producenci odrzucili jej kandydaturę, ponieważ była ona zbyt znaną aktorką.
Gene Hackman był jednym z aktorów ubiegających się o rolę w filmie.
Wytwórnia Warner miała problemy ze znalezieniem reżysera do filmu. Proponowano: Stanleyowi Kubrickowi, Arthurowi Pennowi (który wykładał na uniwersytecie Yale), Peterowi Bogdanovichowi (wolał jednak kontynuować swoje ówczesne projekty, ostatecznie żałował swojej decyzji), Mike'owi Nicholsowi (nie chciał kręcić filmu, który opierał się na grze dziecka), Johnowi Boormanowi (uważał, że film "jest zbyt okrutny względem dzieci"). Ostatecznie reżyserem został autor "Francuskiego Łącznika", William Friedkin.
W scenie z wymiotowaniem Lindę Blair zastąpiła dublerka - Eileen Dietz. Konstrukcja systemu umożliwiającego “wymiotowanie” była bardzo skomplikowana, a rurki poprowadzone do ust Dietz prawie uniemożliwiały jej przełykanie. Mimo takiego poświęcenia dublerka nie została wymieniona nawet w napisach końcowych, o co się później bezskutecznie procesowała się z twórcami filmu.
Jill Clayburgh była przesłuchiwana do roli Sharon.
Rolę w filmie zaproponowano Alanowi Aldzie, ten jednak odmówił, gdyż nie podobała mu się książka "Egzorcysta".
Reżyser William Friedkin musiał zrezygnować z włączenia do filmu paru scen ze względu na złą jakość nagrania oraz zagubienia ścieżki dźwiękowej. Chodziło o sceny, gdzie Regan u boku matki zwiedza zabytki Waszyngtonu, kolejna zaś zawierała rozbudowaną scenę przyjęcia, gdzie dziewczynka obraża gości przy pomocy obelżywych gestów.
W pewnym momencie poszukiwania młodej osoby zdolnej do zagrania Regan były tak męczące, że William Friedkin rozważał nawet szukanie odpowiedniej osoby pośród dorosłych aktorów o karłowatej posturze.
Ken Nordine był rozważany do głosu demona, ale William Friedkin uznał, że do tej roli bardziej pasuje kobieta.
Scena, w której "twarz demona" znika z twarzy księdza, została nagrana tak, że najpierw sfilmowano aktora z makijażem, zatrzymano kamerę, zdjęto makijaż i nagrano go potem bez makijażu. Skutkiem było małe przesunięcie aktora w kadrze. W najnowszej edycji usunięto ten błąd komputerowo.
Papieros, którego w parku wyrzuca Chris, po chwili jest ponownie w jej dłoni.
Położenie wskazówki na tabliczce Ouija zmienia się w poszczególnych ujęciach.
Kiedy ojciec Karras wyskakuje przez okno, na ziemi widać gumowe maty ochronne.
Położenie ręcznika wokół szyi ojca Karrasa zmienia się w poszczególnych ujęciach.
Kiedy ojciec Karras, siedząc na łóżku, pali papierosa, ksiądz zabiera mu go i kładzie na łóżko. Po chwili Karras łapie go za rękę, a wtedy papieros ponownie pojawia się w jego dłoni.
Ojciec Karras zamierza zapalić papierosa. W poszczególnych ujęciach zapalniczka pojawia się raz w ręce prawej, a raz - w lewej.
Ojciec Karras wiąże ręce Regan, jednak, kiedy po chwili zjawia się ojciec Merrin, dziewczyna jest przywiązana do łóżka.
Kiedy Regan obraża matkę ojca Karrasa, słyszane słowa nie pasują do ruchu jej ust.
W piwnicy Regan gra w ping ponga. Kiedy pojawia się jej matka, a dziewczyna pokazuje jej tabliczkę Ouija, w poszczególnych ujęciach leżąca pod paletką piłeczka znika.
W wydaniu filmu z 2000 roku, kiedy ojciec Merrin pyta Chris McNeil, jak Regan ma na drugie imię, kobieta ma na sobie gruby płaszcz. Po chwili, kiedy Merrin i Karras wchodzą do pokoju Regan, płaszcz jej matki znika.
Idąc na strych Chris ma ze sobą świeczkę. Kiedy kobieta już tam jest, świeczka jest krótsza niż przed chwilą.
Kiedy Regan unosi się nad łóżkiem, na ścianie za księżmi widać cień platformy, która odpowiada za ten efekt.
Na strychu dokładnie widać, że Chris wiedziała, iż za chwilę padnie na nią snop światła. Można to poznać po jej ruchu świeczką.
Na początku filmu pada ujęcie na ojca Merrina, a wtedy na jego kapeluszu widać cień mikrofonu.
Podczas egzorcyzmu z ust Regan wydobywa się zielona substancja. Pod jej uchem widać rurkę, z której naprawdę maź się wydobywa.
Kiedy ojciec Karras odwiedza swoją matkę, ułożenie kołnierza jego płaszcza zmienia się w poszczególnych ujęciach.
Kiedy Regan wymiotuje na fioletową stułę ojca Merrina, po chwili Karras zabiera ją do łazienki i myje wodą. W kolejnym ujęciu stuła jest jednak sucha.
Merrin i Karras wchodzą do pokoju Regan. Merrin wyjmuje z teczki krucyfiks, który po pocałowaniu kładzie na teczce. Kiedy księża wracają po przerwie, Merrin ponownie bierze krucyfiks.
Kiedy ojciec Merrin wchodzi do jamy na wykopaliskach, robotnicy pracujący w tle używają sztucznych narzędzi.
Kiedy pokazany jest z lotu ptaka biegający ojciec Karras, na soczewce kamery widać muchę.
Podczas egzorcyzmu poduszki leżące na łóżku Regan pojawiają się i znikają w poszczególnych ujęciach.
Podczas egzorcyzmu, kiedy za Regan zostaje umieszczona figurka, ręce dziewczyny w poszczególnych ujęciach są związane i rozwiązane.
Podczas nagrywania Regan, Karras wyciąga lewą rękę, żeby uruchomić magnetofon, ale w następnym ujęciu widać, że włącza urządzenie prawą ręką.
Na samym początku egzorcyzmu koc Regan jest żółty. Pod koniec, gdy ojciec Karras sprawdza bicie jej serca, koc jest niebieski.
Gdy zegar zatrzymuje się, wahadło znajduje się po lewej stronie zegarowej obudowy. W kolejnym ujęciu widoczne jest natomiast po prawej stronie.
Kiedy Ojciec Karras po praz pierwszy odwiedza Regan, przy jej łóżku nie ma jednej z szafek nocnych, które widzieliśmy we wcześniejszych scenach. Później mebel jest z powrotem na miejscu, jednak z inną lampą.
Podczas sceny egzorcyzmu zostaje przewrócony stojak z kroplówką. Niemal pełne naczynie pęka, ale ciecz nie wycieka.
Podczas sceny egzorcyzmu, gdy łóżko Regan zaczyna walić o podłogę można zauważyć, że postać stojącego przy łóżku Ojca Karrasa, pojawia się i znika między ujęciami.
Gdy ojciec Merrin mówi: "Wyrzucam cię", można zauważyć, że zielone wymiociny wokół jego ust zniknęły.
Gdy ojciec Merrin mówi: "Przez ten znak Świętego Krzyża", Regan siada na łóżku, można wówczas dostrzec brak zamarzniętej pary z jej ust. Pojawia się ona w następnej scenie, tuż przed tym, zanim jej głowa obraca się dookoła.
W momencie, gdy Ojciec Merrin mówi: "On jest Tym , który nakazuje ci", widz słyszy i widzi jak sufit nad głową kapłana ulega pęknięciu. Pęknięcia znikają w następnym ujęciu, aby pojawić się ponownie cztery ujęcia później.
Gdy kończy się pierwsza część egzorcyzmów, ojciec Karras podnosi koc z podłogi i przykrywa nim Regan. Czerwony dziennik modlitewny ojca Merrina można zobaczyć na stoliku nocnym po lewej stronie, w następnym ujęciu zamiast książki znajduje się krucyfiks.
Gdy Chris i Regan podchodzą do biurka Sharon, można dostrzec, że radio na półce po prawej stronie biurka zmienia położenie między ujęciami.
Akcja filmu dzieje się podczas chłodnej jesieni, co dodatkowo podkreślają leżące na ziemi liście. Jednak w scenie, gdy ksiądz Karras spaceruje z detektywem, pogoda przemienia się na letnią, co można zauważyć po zazielenionych drzewach, zmianie barwy nieba z szarego na błękitny, a gdy obaj mężczyźni przechodzą obok kortu tenisowego, widać graczy odzianych w lekką odzież.
Gdy ojciec Merrin obserwuje trzech pracujących kowali, można dostrzec, że kawałek metalu na kowadle jest gorący w jednym ujęciu, a w następnym - już nie.
Gdy Chris chodzi po strychu, aby odkryć przyczynę hałasu, cień świecy pojawia się na jej twarzy, co jest niemożliwe, gdyż jest to jedyne źródło światła.
Podczas pierwszego egzorcyzmu widać, że drzwi szafy są pęknięte, jednak samo uszkodzenie znika później.
Gdy ojciec Merrin wchodzi po raz pierwszy do pokoju Regan, Chris ma na sobie futro, ponieważ w pomieszczeniu córki panuje lodowata temperatura. Jednak gdy Damien zamyka drzwi, widać, że kobieta nie ma na sobie futra.
Gdy ojciec Karras słucha w laboratorium językowym kasety z taśmą zawierającą głos Regan, lampa nad głową znajduje się po jego lewej stronie. W następnym ujęciu jest tuż przed nim.
Kiedy Damien Karras idzie odwiedzić swoją matkę w jej mieszkaniu, łóżko znajduje się po prawej stronie drzwi wejściowych, ale kiedy wychodzi, można dostrzec, że mebel znajduje się po przeciwnej stronie.
Pod koniec filmu siedząca w aucie Chris woła ojca Dyera i mówi: "Myślałam, że chcesz to zatrzymać". Jeśli przyjrzeć się uważnie jej ustom można dostrzec, że kobieta mówi: "Myślałam, że ci się spodoba".
Ojciec Merrin modli się przy pomocy różańca, gdy Chris przynosi mu filiżankę kawy. Na początku krzyżyk znajduje się blisko jego ręki, ale w następnym ujęciu zwisa blisko podłogi.
Dyrektor laboratorium językowego odtwarza Damienowi nagranie głosu Regan od tyłu, ale można dostrzec, że taśma porusza się w tym samym kierunku.
Gdy psychiatra hipnotyzuje Regan, można dostrzec, że położenie kocyka na krześle za głową zmienia się kilkakrotnie między ujęciami.
Chris mówi do Carla: "Na strychu mamy szczury", a on odpowiada "Szczury?". Można dostrzec, że wszystkie przedmioty na stole po jej lewej stronie zostały przegrupowane między ujęciami, gdy odwraca się do niego.
Podczas rozmowy o Regan, Chris siada przy biurku, a na czole dra Kleina pojawia się cień, którego nie było w poprzednim zdjęciu, zanim kobieta podeszła do siedzenia.
W piwnicy Chris bierze malowanego ptaka od Regan, która prawą ręką dotyka drewnianego słupka na środku pomieszczenia. W następnym ujęciu opiera się o niego.
Gdy detektyw Kinderman spotyka się z ojcem Karrasem na trybunach, można zauważyć, że kołnierz księdza jest podniesiony lub opuszczony między ujęciami.
Ojciec Dyer opowiada Chris o śmierci matki księdza Karrasa, według niego kobieta zmarła we własnym mieszkaniu i była tam przez kilka dni, zanim znaleziono zwłoki. Przeczy to wszystkiemu, co widzieliśmy w poprzedniej scenie na oddziale psychiatrycznym.
W gabinecie doktora Kleina, Regan pluje na niego, gdy próbuje zrobić jej zastrzyk. Jednak mimo odgłosu spluwania na ekranie nie widać plwociny.
W scenie, gdzie Regan unosi się nad łóżkiem podczas egzorcyzmów, można dostrzec druty podtrzymujące dziewczynkę.
Podczas rozmowy z Chris, detektyw Kinderman wyciąga łyżeczkę z kawy, którą następnie kładzie na stole. Odbicie kamerzysty jest doskonale widoczne po lewej stronie łyżeczki.
Gdy ojciec Karras kropi Regan wodą święconą, można zauważyć, że charakteryzatorzy zapomnieli przemalować Lindzie Blair płatki uszu.
Powróciwszy do swojego mieszkania, Damien ponownie odtwarza taśmę z nagraniem głosu Regan na swoim magnetofonie. Można wówczas zauważyć, że niektóre przedmioty z pierwszej i drugiej półki na tylnej ścianie, zmieniają swoje położenie między ujęciami.
Przed wejściem księdza Karrasa do mieszkania swojej matki, widać zapalone światła. W następnym ujęciu, gdy wchodzi, jest ciemno, więc włącza światło.
Gdy w drzwiach frontowych ojciec Karras pyta Chris: "Czy Regan wiedziała, że przyjdzie ksiądz?", jego wzrok skierowany jest na kobietę. W następnym ujęciu patrzy w dół.
Podczas przyjęcia siedząca przed kominkiem Chris wypytuje ojca Dyera o Damiena Karrasa. Można dostrzec, że kobieta trzyma drinka w lewej dłoni, w następnym ujęciu napój znajduje się na stole.
Gdy Regan obraca głowę wokół swej niebieskiej koszuli nocnej, można wówczas dostrzec, że jest ona zupełnie czysta.
Po wstaniu od stołu Chris wchodzi do kuchni, można wówczas dostrzec tacę z olejem i octem. Nie ma ich tam jednak w chwile później, gdy detektyw Kinderman patrzy na swoją kawę.
Po pierwszej części egzorcyzmu ojciec Merrin idzie do łazienki, a swój płaszcz i fioletowy szalik zostawia na poręczy. Znikają one, kiedy ojciec Karras wraca do pokoju Reagan.
Detektyw Kinderman wchodzi po schodach, na które spadł Burke Dennings i spogląda w okno Regan znajdujące się tuż przy krawędzi. Jednak, kiedy widzimy pokój dziewczynki od wewnątrz, gdy Chris zamyka okno na początku filmu, między oknem, a rogiem domu jest ponad 240-centymetrowy odstęp.
Ekipa była jedyną, której zezwolono na kręcenie w Iraku, z tym że mogli tam polecieć jedynie filmowcy posiadający brytyjski paszport (Stany Zjednoczone nie utrzymywały stosunków dyplomatycznych z tym krajem). Dodatkowym warunkiem było nauczenie irackich filmowców paru sztuczek.
Kiedy William Peter Blatty był studentem na uniwersytecie w Georgetown, mieszkał w pokoju, który został użyty do nakręcenia filmu.
Film kręcono w Hetrze, Mosulu (Irak), Burbank (Kalifornia, USA), Nowym Jorku (Nowy Jork, USA) oraz Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii, USA).
Oryginalny dom w Georgetown w Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii, USA), który wykorzystano do zewnętrznych zdjęć, posiadał zbyt duży dziedziniec oddzielający go od schodów, przez co człowiek, który wyskoczyłby oknem, nie znalazłby się na stopniach. Filmowcy zaradzili temu, dobudowując do budynku fałszywe skrzydło tak, żeby okno sypialni opętanej dziewczyny znalazło się jak najbliżej.
Substancją wydostającą się z ust opętanej jest zupa grochowa.
Dźwięk demona, który wychodzi z ciała Lindy, jest naprawdę dźwiękiem świń w rzeźni.
Mercedes McCambridge pozwała do sądu wytwórnię Warner Bros za to, że nie została wymieniona jako głos demona w napisach końcowych. Reżyser William Friedkin przyznał w jednym z wywiadów, że aktorce początkowo wcale na tym nie zależało, zmieniła jednak zdanie, gdy film odniósł sukces.
Ellen Burstyn doznała niewielkiego urazu kręgosłupa w czasie kręcenia sceny, gdy jest odrzucana z łóżka swojej córki. Wydany przez nią krzyk jest autentyczny i spowodowany prawdziwym bólem.
Schody zostały pokryte półcalową warstwą gumy, aby kaskader grający ojca Karrasa mógł bezpiecznie wylądować. Studenci z pobliskiego uniwersytetu oferowali przechodniom możliwość obejrzenia tych scen z dachu uczelni za niewielką opłatą.
Reżyser posunął się daleko, aby aktorzy zachowywali się naturalnie. Strzelał z broni za plecami aktorów, aby uzyskać efekt wystraszenia się. Podobno uderzył któregoś aktora w twarz chwilę przed włączeniem kamery. Nawet związał Lindę Blair i Ellen Burstyn i kazał ekipie na nie krzyczeć.
Plan sypialni był chłodzony przez 4 wentylatory, aby było widać parę z oddechu aktorów. Temperatura sięgała nawet -35 stopni Celsjusza. Było tak zimno, że pot zamarzał niektórym na ciałach. Pewnego dnia z rana wytworzyła się na planie mała warstewka śniegu.
Głos demona miał być głosem Lindy Blair. Po nieudanych próbach zaangażowano Mercedes McCambridge. Nakarmiono ją surowymi jajami, napojono alkoholem i dano jej papierosy. Potem przywiązano ją do krzesła, zmuszając tym samym do wydawania dziwnych dźwięków.
Po realizacji filmu wytwórnia Warner Bros musiała zapewnić aktorce Lindzie Blair ochronę na pół roku, ponieważ dziewczyna była prześladowana.
Producenci przewidywali, że praca na planie potrwa 85 dni. Jednak z powodu komplikacji film kręcono 224 dni.
Zwiastun, w którym twarz opętanej Regan pojawia się i znika, był zakazany w wielu kinach, gdyż wywoływał na ludziach ogromne wrażenie.
Twórca efektu "obracającej się głowy", Rick Baker, twierdzi, że dla niego nie jest to nic niezwykłego. Tym większe było jego zdziwienie, kiedy się dowiedział, że widzowie w kinie podczas tej sceny byli przerażeni i zszokowani.
Podczas sceny w laboratorium językowym na białym banerze pojawia się napis "T A T S U K E T E". W języku japońskim słowo to oznacza "Pomóż mi".
Podczas programu Groucho Marxa "You Bet Your Life" zwycięzcą nagrody głównej, czyli 10.000 dolarów okazał się być William Peter Blatty, autor książki "Egzorcysta". Kiedy zapytano go, na co zamierza wydać wygrane pieniądze, odpowiedział : "Planuję wziąć wolne i napisać książkę".
Istnieją trzy wersje pajęczego chodu wykonywanego przez Regan. W pierwszej krew wypływa z ust Regan (najczęściej wykorzystywana). W drugiej Regan porusza językiem jak wąż i podąża za Chris i Sharon (najbardziej wierna książce). W trzeciej Regan gryzie Sharon w nogę.
279 dolarów - tyle zapłacono odtwórczyni głównej roli w filmie - Lindzie Blair za wykorzystanie jej wizerunku i głosu w trailerze.
William Friedkin tuż przed rozpoczęciem pracy nad kręceniem filmu poprosił prawdziwego egzorcystę, by ten odprawił egzorcyzmy na planie filmowym.
Film został zakazany w Malezji, Singapurze i Wielkiej Brytanii.
Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 12 sierpnia 1972 roku, a zakończyły 20 lipca 1973 roku.
Podczas pierwszych wyświetlań filmu na terenie Wielkiej Brytanii w wielu miastach zakazano pokazywania "Egzorcysty" w lokalnych kinach. Doprowadziło to do sytuacji, że kursowały specjalne autobusy zabierające ludzi do miejsc, gdzie ten zakaz nie obowiązywał.
Sam proces postarzenia 44-letniego wówczas Maxa von Sydowa polegał na rozciągnięciu płynnego lateksu na twarzy i szyi aktora, a następnie jego wysuszeniu. Zabieg trwał ponad trzy godziny.
W scenie, gdzie na tułowiu Regan pojawia się napis "help me", wykorzystano sztuczny brzuch, na który naniesiono słowa przy pomocy pędzelka i płynu do czyszczenia, a następnie sfilmowano podczas zachodzących procesów chemicznych.
Grecka piosenka z radia, którą ojciec Karras puszcza w domu matki to "Paramythaki mou" zaśpiewana przez Yannisa Kalatzisa. Kilka lat później śpiewak przyznał, że znajdował się w tak trudnej sytuacji finansowej, że poprosił o rekompensatę za wykorzystanie jego piosenki.
W przeprowadzonej w 2007 roku ankiecie przez brytyjski The Times na 50 najstraszniejszych filmów, "Egzorcysta" ulokował się na szczycie listy.
Na potrzeby filmu wykonano trzy różne modele łóżka Regan, z których każde wykonywało inne ruchy.
Jest to pierwszy horror, który został nominowany do Oscara.
W czasie prac nad filmem zginęło dziewięć osób, w tym dwoje aktorów Jack MacGowran i Vasiliki Maliaros.
Linda Blair zraniła się w plecy kawałkiem pękniętej platformy, kiedy została rzucona na łóżko.
Linda Blair zastrzegła w swoim kontrakcie, że nie będzie musiała nosić tego samego demonicznego makijażu w kontynuacji.
W 1974 roku jeden z widzów podczas oglądania filmu stracił przytomność, a następnie złamał szczękę, uderzając nią o znajdujący się przed nim fotel. Poszkodowany pozwał studio Warner Brothers i twórców o odszkodowanie.
Posąg demona "Pazuzu" został przez pomyłkę wysłany do Hongkongu, zanim dotarł na plan zdjęciowy w Iraku.